Audrey Hepburn
ΜΙΑ ΑΠΟ ΤΙΣ ΩΡΑΙOΤΕΡΕΣ ΓΥΝΑΙΚΕΣ ΤΟΥ ΑΙΩΝΑ
Γεννημένη ως Όντρεϊ Καθλήν Ράστον, στις 4 Μαΐου του 1929, σε έναν δήμο των Βρυξελλών του Βελγίου, ήταν το μοναδικό παιδί του Ιρλανδού τραπεζίτη Τζόζεφ Βίκτορ Άντονι Ράστον από τη δεύτερη σύζυγό του, την πρώην Βαρόνη Έλλα φαν Χέεμστρα, μια Ολλανδέζα αριστοκράτισσα που ήταν κόρη ενός πρώην κυβερνήτη της Ολλανδικής Γουιάνα. Ο πατέρας της αργότερα προσέθεσε το επώνυμο της γιαγιάς του από την πλευρά της μητέρας του, της Καθλήν Χέπμπορν, στο οικογενειακό επώνυμο. Οπότε το επώνυμο της Όντρεϊ έγινε Χέπμπορν – Ράστον. Είχε δύο ετεροθαλείς αδερφούς από τον πρώτο γάμο της μητέρας της με έναν Ολλανδό ευγενή.
Τα πρώτα της χρόνια τα πέρασε στο κατεχόμενο από τους Ναζί, Αρνχεμ της Ολλανδίας.
Η αγάπη της για τον χορό και η φινέτσα της την οδηγούν στον χώρο της μόδας, ενώ το ενδιαφέρον των κινηματογραφιστών δεν αργεί να εκδηλωθεί. Διαθέτη μια λεπτή εύθραυστη ομορφιά πότε βασιλική και πότε παιδική και αστεία, που τους αφήνει άφωνους στο θέατρο και τον κινηματογράφο.
Η καριέρα της ως ηθοποιού ξεκίνησε με την εκπαιδευτική ταινία: «Dutch in Seven Lessons» (Ολλανδικά σε επτά μαθήματα). Έπειτα εμφανίστηκε σε μουσικές παραστάσεις όπως το «High Button Shoes» και «Sauce Piquante». Ο πρώτος της ρόλος στον κινηματογράφο ήταν στη βρετανική ταινία «One Wild Oat» όπου και υποδύθηκε μια ρεσεψιονίστ. Έπαιξε αρκετούς μικρούς ρόλους στις ταινίες «Young Wives’ Tale», «Laughter in Paradise», «The Lavender Hill Mob» και «Monte Carlo Baby». Κατά τη διάρκεια των γυρισμάτων του «Monte Carlo Baby» η Χέπμπορν επιλέχτηκε να παίξει πρωταγωνιστικό ρόλο στο έργο του Μπρόντγουεϊ με τίτλο «Gigi» που έκανε πρεμιέρα στις 24 Νοεμβρίου 1951 στο Θέατρο Φούλτον και διήρκεσε για 219 παραστάσεις.
Η συγγραφέας Σιντονί – Γκαμπριέλ Κολέτ την πρώτη στιγμή που την είδε αναφώνησε: «voilà! Να η Gigi μας!». Κέρδισε ένα Βραβείο Theatre World για το ντεμπούτο της που παιζόταν με επιτυχία για έξι μήνες. Ξεκίνησε το 1948 αλλά η πρώτη αξιοπρόσεκτη εμφάνισή της στον κινηματογράφο ήταν το 1952 στην ταινία «Secret People» όπου και υποδύθηκε μια σπουδαία μπαλαρίνα. Όπως ήταν φυσικό η Χέπμπορν έκανε η ίδια όλα τα χορευτικά που απαιτούνταν. Ο πρώτος της πρωταγωνιστικός ρόλος και μάλιστα σε Αμερικανική ταινία ήταν μαζί με τον Γκρέγκορι Πεκ στην ταινία «Διακοπές στη Ρώμη» (Roman Holiday) και έλαβε το όσκαρ ερμηνείας το 1954. Ο σκηνοθέτης Γουάιλερ μετά το δοκιμαστικό είπε: «Είχε όλα όσα έψαχνα…. γοητεία, αθωότητα και ταλέντο. Ήταν επίσης πολύ αστεία. Ήταν απολύτως μαγευτική, και είπαμε, “Αυτό είναι το κορίτσι!”»
Ακολούθησαν ταινίες όπως «Σαμπρίνα» με τον Χάμφρεϊ Μπόγκαρτ, «Ραντεβού στο Παρίσι» με τον Κάρυ Γκραντ, «Πρόγευμα στο Τίφανι», «Ωραία μου κυρία», «Πώς να κλέψετε ένα εκατομμύριο δολάρια» με τον Πίτερ Ο΄Τουλ.
Όντρεϊ Χέπμπορν, η γυναίκα που άφησε ίσως, όσο καμία άλλη τα χνάρια της στο τι θα πει στυλ….γι΄αυτό και σήμερα ακόμη, εξακολουθεί να αποτελεί σημείο αναφοράς.
Το 1953 εστάλη στον σχεδιαστή υψηλής ραπτικής Ουμπέρ ντε Ζιβενσύ για να αποφασίσουν για τη γκαρνταρόμπα της.
Όταν του ανακοίνωσαν πως «η δεσποινίς Χέπμπορν» επρόκειτο να τον επισκεφτεί, ο Ζιβενσύ περίμενε να δει την Κάθριν όμως… αυτό το νέο και άγνωστο τότε κορίτσι που συνάντησε, δεν θα το ξεχνούσε ποτέ. Φορούσε παντελόνι στυλ Μέριλιν, παπούτσια μπαλαρίνες κι ένα ψάθινο καπέλο στο κεφάλι με κόκκινη φάσα που έγραφε Venezia κι έμελλε να γίνει μούσα και στενή του φίλη…. η αίσθηση του σικ που διέθετε θαυμάστηκε και αποτέλεσε αντικείμενο μίμησης για πολλές δεκαετίες.
Παράλληλα με τις χαριτωμένες ταινίες της, το αθώο ύφος της, την κομψότητά της, τους υπέροχους παρτενέρ της, αλλά και την ανθρωπιστική της διάσταση, ήταν και μια γυναίκα που αναζητούσε την προσωπική της ευτυχία, μέσα από σχέσεις, γάμους, παιδιά…
Παντρεύτηκε τον Μελ Φερέρ κι έμεινε μαζί του δέκα τέσσερα χρόνια: Μετά από δύο αποβολές γέννησε, το 1960, τον πρώτο της γιο, τον Σον. Στη συνέχεια παντρεύτηκε τον Ιταλό ψυχολόγο Αντρέα Ντότι με τον οποίο απέκτησε άλλο έναν γιο, τον Λούκα, που γεννήθηκε το 1970. Τα τελευταία χρόνια της ζωής της, ο Ολλανδός ηθοποιός Ρόμπερτ Γουόλτερς στάθηκε στο πλάι της. Ήταν τότε που η Unicef απορροφούσε όλον της το χρόνο καθώς ταξίδευε στα τέσσερα άκρα του κόσμου.
Το 1986 έγινε Πρέσβειρα Καλής Θελήσεως και παρέμεινε ως τον θάνατό της, το 1993 και τιμήθηκε με το Προεδρικό Μετάλλιο της Ελευθερίας για το έργο της.
Κέρδισε βραβεία Όσκαρ, Τόνυ, Έμμυ και Γκράμι, έπαιξε στο Μπρόντγουεϊ, ενώ το 1999 κατετάγη στην τρίτη θέση της λίστας των μεγαλύτερων γυναικών σταρ όλων των εποχών από το Αμερικανικό Ινστιτούτο Κινηματογράφου.
Η ηθοποιός απέκτησε το δικό της αστέρι στη Λεωφόρο της Δόξας στο Χόλυγουντ, στην 1652 Vine Street
Η εικόνα της φορώντας το στενό μαύρο φόρεμα του Ζιβανσί, τα μαργαριτάρια και τα γάντια από την ταινία-μεταφορά του έργου του Τρούμαν Καπότε, «Πρόγευμα στου Τίφανι», έμεινε στην ιστορία. Το φόρεμα αυτό του οίκου Givenchy σχεδόν κάθε γυναίκα στον πλανήτη το έχει δει και το στυλ της Όντρεϊ έγινε κλασικό.
Μυθικός έγινε ο ρόλος της φτωχής ανθοπώλιδας, που γίνεται σικ κυρία, στην ταινία «Ωραία μου Κυρία» (My Fair lady).
Η τελευταία της εμφάνιση ήταν στην ταινία του Στίβεν Σπίλμπεργκ «Για πάντα» όπου έπαιζε έναν άγγελο….Τους τελευταίους μήνες της ζωής της, η Χέπμπορν ολοκλήρωσε δύο σχέδια: παρουσίασε ένα ντοκιμαντέρ με τίτλο «Gardens of the World with Audrey Hepburn», που έκανε πρεμιέρα στο κανάλι PBS τη μέρα του θανάτου της, και ηχογράφησε ένα άλμπουμ αφήγησης, το «Audrey Hepburn’s Enchanted Tales», με αναγνώσεις κλασικών ιστοριών για παιδιά, με το οποίο κέρδισε μετά θάνατον το Βραβείο Γκράμι για το Καλύτερο Αφηγηματικό Άλμπουμ για Παιδιά.
Νανά Λάτση
