Μαρία Πρωτόπαππα – Βραβείο Θεάτρου
Κάτω από τα φώτα του θεάτρου όλα μπορούν να μοιάζουν λαμπερά, μα όταν σβήσουν, αυτό που τελικά φωλιάζει στην ψυχή του θεατή, αυτό που απομένει και ποτέ δεν λησμονιέται, είναι το εσώτερο φως, που εκπέμπουν οι αληθινά ταλαντούχες και ευλογημένες προσωπικότητες.
Μια τέτοια προσωπικότητα, μια μέλισσα της τέχνης, ηθοποιός και σκηνοθέτης, που μέσα από ασταμάτητες εσωτερικές διεργασίες και μόχθο, δημιουργεί σταγόνα-σταγόνα τέχνη υψηλής αισθητικής και προσφέρει αληθινή αισθητική και συναισθηματική συγκίνηση στον θεατή, είναι η απέριττη Μαρία Πρωτόπαππα.
Γεννήθηκε και μεγάλωσε στον Κορυδαλλό.
Πνεύμα ανήσυχο, ελεύθερο και αδέσμευτο από τα παιδικά της χρόνια, δεν θα μπορούσε παρά να βρει διέξοδο στην τέχνη και να γίνει μια αληθινή και αφοσιωμένη καλλιτέχνης.
Το ευρύτερο κοινό τη λάτρεψε από ερμηνείες της, που άφησαν εποχή, στα σήριαλ «Δέκα» που βασίστηκε στο ομώνυμο μυθιστόρημα του Μ. Καραγάτση και «Το νησί» από το ομώνυμο βιβλίο της Βικτόρια Χίσλοπ.
Η ιδιαίτερη αυτή μυστηριακή προσωπικότητα, που ταξιδεύει από τη σκηνή έως τη Νέα Υόρκη και την Ινδία, αναζητώντας το είναι της, η ηθοποιός με την αλήθεια και την ευθύτητα στο βλέμμα, είχε ήδη σμιλευθεί μέσα από μια πολύ σημαντική πορεία στην τέχνη της υποκριτικής και κυρίως στο θέατρο.
Αποφοίτησε από το Εμπορικό Κολλέγιο Saint George και από την Δραματική Σχολή του Θεάτρου Τέχνης στις παραστάσεις του οποίου εμφανίστηκε τα πρώτα έξι χρόνια της καριέρας της. Παρακολούθησεμαθήματαστο PCFE Film-making School of Prague, στο Open University of England (Foundation Course in Sociology) καιστοΙνστιτούτοΠούσκιν. Έχει κάνει σεμινάρια υποκριτικής με τους: Μ. Λυμπεροπούλου, Α. Ρέτσο, Θ. Τερζόπουλο-A. Demitova, I. Promptova. Εργάστηκε ως βοηθός σκηνοθέτη στις “Δούλες”, Ζ. Ζενέ του Λ. Βογιατζή στο Θέατρο Κεφαλληνίας, ως συν-σκηνοθέτης στο μονόλογο “ΜΑΙΡΟΥΛΑ” με τη Λ. Κιτσοπούλου στο Εθνικό Θέατρο και έστησε το μονόλογο “Παπαδιαμάντης” για το Φεστιβάλ Σερίφου 2012. Επίσης σκηνοθέτησε την Ιφιγένεια εν Αυλίδι του Ευριπίδη.
Σαν ηθοποιός συνεργάστηκεμε σκηνοθέτες όπως ο Γιώργος Λαζάνης, ο Γιάννης Χουβαρδάς, ο Θωμάς Μοσχόπουλος, ο Σταμάτης Φασουλής, ο Γιώργος Λάνθιμος κ.α.
Ως «Μ.Α.Ι.Ρ.Ο.Υ.Λ.Α.» της Λένας Κιτσοπούλου, έκοβε την ανάσα του κοινού με την ερμηνεία της. Ως Ρόζα στο «Χαίρε Νύμφη» του Ξενόπουλου, το κατέπληξε και το συνεπήρε ως Κριστίν στο «Δεσποινίς Τζούλια» του August Strindberg.
Η καριέρα της στο θέατρο περιλαμβάνει περισσότερα από 30 σημαντικά έργα, όπως:
• «Ιφιγένεια εν Αυλίδι»του Ευριπίδη , «Νεφέλες» του Αριστοφάνη, «Οι δίδυμοι της Βενετίας»του Κάρλο Γκολντόνι,«Τρωαδίτισσες» του Ευρυπίδη, «Ξαφνικά πέρσι το καλοκαίρι» (Τ. Ουίλιαμς), ,• «Ηλέκτρα» του Σοφοκλή,«Εξ΄ επαφής» του Μαρμπέρ, « Κεκλεισμένων των Θυρών» του Ζαν Πωλ Σαρτρ, « Σ΄ εσάς που με ακούτε» της Λούλας Αναγνωστάκη,«Δούλες» του Ζενέ, ως βοηθός σκηνοθέτη του Λευτέρη Βογιατζή, «Clavigo» του Γκαίτε, «Βάκχες» του Ευριπίδη, «Πλατόνοφ» του Άντον Τσέχωφ.
Για την ερμηνεία της στο Πένθος ταιριάζει στην Ηλέκτρα απέσπασε το πρώτο βραβείο κοινού, το 2013.
Έχει λάβει μέρος σε εννέα κινηματογραφικές ταινίες, όπως το Πριν τη νύχτα, του Τίμωνος Κουλμάση, οι «Παρέες» του Σωτήρη Γκορίτσα, το Χορεύοντας στον πάγο, του Σταύρου Ιωάννου , Η υπογραφή, του Στέλιου Χαραλαμπόπουλου κ.ά.
Τηλεοπτικά εμφανίστηκε για πρώτη φορά στη “Συκοφαντία του αίματος” και ακολούθησαν η “Επιφάνεια” , το Ξέχασέ με”, το Φιλί της ζωής.
Η σεμνή και τόσο ξεχωριστή ηθοποιός Μαρία Πρωτόπαππα, έχει δηλώσει ότι η τέχνη μπορεί να αλλάξει τον τρόπο σκέψης μας, την αισθητική μας, το βλέμμα μας, και το βάθος της κατανόησης των πραγμάτων. Όταν κάποτε ερωτήθηκε για το πότε συνειδητοποίησε την ανάγκη της να ασχοληθεί με την τέχνη, απάντησε: «Δεν θα μπορούσα να ορίσω πότε. Ξέρω ότι χαιρόμουν να «είμαι» στο σώμα μου μόνο όταν αυτό χόρευε ή τραγουδούσε», αποδεικνύοντας έτσι αυτό που δεν χρειάζεται επιβεβαίωση, ότι γεννήθηκε ψυχή παλλόμενη, για να υπηρετήσει την τέχνη με τον δικό της υπέροχο τρόπο.
