Φιλιώ Μανιωλουδάκη
Γεννήθηκε και μεγάλωσε σε μια από τις ομορφότερες πόλης της Ελλάδας, τα Χανιά. Ο αθλητισμός της άρεσε από παιδί, αλλά τελικά το άθλημα που θα την κέρδιζε, η υδατοσφαίριση μπήκε στη ζωή της, όταν ένα καλοκαιρινό πρωινό στην παράλια βρέθηκε δίπλα της μια μπάλα, την οποία άρπαξε και πέταξε πίσω. Εκείνη τη μαγική στιγμή έμοιαζε να την επέλεξε η υδατοσφαίριση και να την καθόρισε για πάντα.
Ο δρόμος του αθλητισμού απαιτεί κοπιώδεις προσπάθειες και οι στόχοι απαιτούν θυσίες. Αρχικά τα πράγματα δεν πήγαν και τόσο καλά με την εθνική ομάδα νέων γυναικών. Μαζί με τη δίδυμη αδερφή της συνειδητοποίησαν πως έπρεπε να αφιερώσουν πολύ χρόνο, αν ήθελαν να τα καταφέρουν και αποφάσισαν , να κλέψουν μια χρονιά από τις σπουδές τους στο πανεπιστήμιο μας για χάρη του πόλο. Το επόμενο καλοκαίρι, ήρθε η επιβράβευση, κερδίζοντας τη 2η θέση στο πανευρωπαϊκό πρωτάθλημα νέων γυναικών. Χωρίς όμως να έχει πια κοντά της την αγαπημένη της αδερφή, που μέχρι τότε έκαναν τα πάντα μαζί, με στήριγμα τα λόγια της «πήγαινε παίξε για μένα», προσπαθούσε κάθε μέρα να γίνεται καλύτερη, για να την κάνει υπερήφανη, όπως και την οικογένεια της που ήταν πάντα δίπλα της.
Το 2005 έμελλε να είναι μια χρονιά ορόσημο αφού με την ομάδα των γυναικών, κατέκτησαν το Χρυσό μετάλλιο υδατοσφαίρισης στο Παγκόσμιο Κύπελλο. Συγχρόνως ολοκληρώθηκε η μετεγγραφή της στην ομάδα της Γλυφάδας. Δυο χρονιά αργότερα έρχεται η μεταγραφή της στον Ολυμπιακό, την ομάδα που υποστήριζε από μικρό παιδί. Το μεγάλο της όνειρο είχε γίνει πραγματικότητα! Το 2014 γίνεται αρχηγός της ομάδας και οι εξελίξεις θα είναι καταιγιστικές. Επτά Πρωταθλήματα Ελλάδος, Ένα Κύπελλο Ελλάδος και Τρία Ευρωπαϊκά Τρόπαια!
Το 2009 καθιερώνεται στην Εθνική μας και με μια παρέα κοριτσιών γράφουν τη δική τους ιστορία. Τέταρτη θέση στο Παγκόσμιο πρωτάθλημα, Δυο αργυρά μετάλλια στους πανευρωπαϊκούς αγώνες το 2010 και 2012, δυο χάλκινα μετάλλια στο παγκόσμιο κύπελλο, με αποκορύφωμα την κατάκτηση την κορυφής του κόσμου στην Σανγκάη το 2011.
Μέσα από δυσκολίες και θυσίες η Φιλιώ πέτυχε τους στόχους της και όχι μόνο αυτό. Το πόλο έφερε στη ζωή της την αληθινή φιλία, αλλά και τη γνωριμία με το σύζυγό της.
Ανήσυχη από μικρή, αντί να επαναπαυθεί στις ουκ ολίγες δάφνες της , γράφτηκε στο Πανεπιστήμιο Πειραιά, στο τμήμα Ναυτιλιακών σπουδών, από όπου και αποφοίτησε.
Όπως η ίδια λέει: “Προσπάθεια, επιμονή, υπομονή , στόχοι και θυσίες είναι έννοιες που χωρίς αυτές δεν θα είχα καταφέρει τίποτα. Πάντα θα είμαι ευγνώμων σε όλες τις αποτυχίες που έχω ζήσει, επειδή χάρης σ αυτές γινόμαστε καλύτεροι, πιο δυνατοί και σοφότεροι!
