Βραβείο Αθλητισμού – Όλγα Βασδέκη
Ο ελληνικός πολιτισμός προήγαγε τον αθλητισμό σε μέσο εξάσκησης του σώματος, καλλιέργειας του πνεύματος, εξευγενισμού της ψυχής και σύσφιξης των ανθρώπινων σχέσεων, μέσα από ένα σύνολο αρχών και αξιών, δηλαδή αυτών της ευγενούς άμιλλας , της ισότητας και της αλληλεγγύης.
Τα ιδεώδη αυτά ενσαρκώνονται με τον καλύτερο τρόπο, στο πρόσωπο μιας σύγχρονης Ελληνίδας, μιας από τις πιο γνωστές και αγαπητές μορφές του σύγχρονου Ελληνικού Αθλητισμού, με πολλές και σημαντικές διακρίσεις.
Τα πρώτα 16 χρόνια της τα πέρασε στη γενέτειρά της , την Ν. Ιωνία Βόλου. Λατρεύοντας τον αθλητισμό από παιδί, έμελε να την κερδίσει ο στίβος, έπειτα από την πρώτη της συμμετοχή σε σχολικούς αγώνες.
Η μεταγραφή της στον Πανελλήνιο γυμναστικό σύλλογο και ο πρόεδρος του κύριος Κώστας Παπαναστασίου, στον οποίο, όπως λέει, οφείλει την πορεία της, ήταν η αρχή της επιτυχημένης πορείας της.
Η πρώτη διάκριση ήρθε στους βαλκανικούς αγώνες νεανίδων το 1992 στην Κωνσταντινούπολη, όπου έλαβε την 3η θεση.
Λίγο αργότερα έγινε η πρώτη Ελληνίδα που πέρασε τα 14 μέτρα στο άλμα εις τριπλούν και πήρε το εισιτήριο για το Παγκόσμιο πρωτάθλημα, όμως η πολιτεία την έκοψε, με την αιτιολογία ότι ήταν αρκετά μικρή και είχε χρόνια μπροστά της.
Το 1996 ήταν η χρονιά ορόσημο, αφού καθιερώθηκε στην κατηγορία των γυναικών στο πανευρωπαϊκό πρωτάθλημα κλειστού στίβου καταλαμβάνοντας την 3η θέση με άλμα 14,30, ενώ το καλοκαίρι του ίδιου έτους κατέλαβε την 5η θέση στους ολυμπιακούς της Ατλάντας με άλμα 14,48.
Το 1997 έκανε όλη την Ελλάδα υπερήφανη καταλαμβάνοντας την 1η θέση στους Μεσογειακούς αγώνες στο Μπάρι και μόλις ένα χρόνο αργότερα η χαρά και η υπερηφάνεια υπερδιπλασιάστηκαν, όταν κατέκτησε την πρώτη θέση και το χρυσό μετάλλιο στους Πανευρωπαϊκούς αγώνες στη Βουδαπέστη.
Ήταν το πρώτο χρυσό μετάλλιο για τη χώρα μας στο άλμα εις τριπλούν στις γυναίκες. Με την διάκριση αυτή εκπροσώπησε την ομάδα της Μεικτής Ευρώπης στο Παγκόσμιο Διηπειρωτικό Κύπελλο στο Γιοχάνεσμπουργκ όπου κερδίζοντας όλες τις αντιπάλους της από τις
υπόλοιπες ηπείρους, κατέκτησε και πάλι την 1η θέση.
Η επίδοσή της, 14,64μ. αποτέλεσε πανελλήνιο ρεκόρ.
Το 1999 και παρά το ότι υπέστη ένα σοβαρό τραυματισμό, σε συνδυασμό με το ψυχολογικό σοκ της απώλειας της αγαπημένης της γιαγιάς, κατάφερε με ελάχιστο χρόνο προετοιμασίας να καταλάβει την 3η θέση στο Παγκόσμιο Πρωτάθλημα στην Σεβίλλη.
Η συνέχεια επεφύλασσε δυσάρεστε εκπλήξεις για την πρωταθλήτρια , αφού θα έπρεπε να ξεπεράσει τις ανθρώπινες αντοχές της, ή και να μην αγωνιστεί λόγω επεμβάσεων και ανάγκης αποκατάστασης.
Παρά τις αντιξοότητες , κατάφερε με υπεράνθρωπες προσπάθειες να καταλάβει την 7η θέση στους Ολυμπιακούς αγώνες του Σίδνευ και να περάσει στον τελικό του Παγκοσμίου Πρωταθλήματος στο Παρίσι με πολύ καλή επίδοση, ενώ το 2004 έλαβε μέρος στην Τρίτη της Ολυμπιάδα.
Έξι χρόνια μετά τον Αύγουστο του 2012 τον μήνα των Ολυμπιακών αγώνων ήρθε στη ζωή η κόρη της, η Δανάη, το μεγαλύτερο και το σπουδαιότερο μετάλλιο της ζωής της.
