Βραβείο Εικαστικών – Μαρία Φιλοπούλου
Καλοκαίρι στο Πόρτο Χέλι. Ένα μικρό κορίτσι μαγεύεται από το τυρκουάζ της θάλασσας, συγκινείται από τις ώχρες του χώματος και παρατηρεί με τις ώρες το ιριδίζον ιδίωμα του βυθού.
Κάτω από το δυνατό μεσογειακό φως του ήλιου ονειρεύεται ταξίδια στα χρώματα , αλλά και στον κόσμο, στην ελευθερία της τέχνης, αλλά και της περιπλάνησης.
Συγχρόνως ο γεωπόνος πατέρας της, της μεταδίδει την αγάπη, την έγνοια και την ευαισθησία για την φύση.
Ένας καμβάς μέλει να είναι η φυσική συνέχεια για την ξεχωριστή ζωγράφο Μαρία Φιλοπούλου.
Η επιθυμία της να μαθητεύσει κοντά στον ζωγράφο Λεονάρντο Κρεμονίνι, τον οποίον θαύμαζε τόσο πολύ, την οδήγησε, κάπου στα μέσα της δεκαετίας του ’80, στο Παρίσι, όπου η αίτησή της να σπουδάσει στην Ecole des Beaux Arts έγινε δεκτή από την ειδική επιτροπή, σε μια από τις πρώτες θέσεις.
Επρόκειτο για μια ιδιαίτερη περίοδο στην ιστορία της τέχνης του χρωστήρα, καθώς ο Κρεμονίνι ήταν από τους λίγους καλλιτέχνες που ανέλαβε να υπερασπιστεί την ζωγραφική σε μια εποχή όπου κυριαρχούσαν τα “νέα μέσα”.
Αρίστευσε, κερδίζοντας υποτροφία από την γαλλική κυβέρνηση, ενώ ήδη, από εκείνα τα χρόνια καλλιεργήθηκε η φιλία και η συμπόρευση με πολλούς Έλληνες συμφοιτητές της ζωγράφους.
Με την επιστροφή της στην Ελλάδα μετά το ’89, έλαβε υποστήριξη για την δουλειά της από δασκάλους όπως ο Τέτσης και ο Χρόνης Μπότσογλου.
Πραγματοποίησε την παρθενική της έκθεση το 1990 στην γκαλερί του Ασαντούρ Μπαχαριάν, η “Ωρα”, με εσωτερικούς χώρους από το ατελιέ της στο Παρίσι και όχι μόνο.
Λίγο αργότερα, αφοσιώνεται σε ένα από τα θέματα που θα την απασχολήσουν πολύ, τις σιδερένιες σκάλες υπηρεσίας. Ήταν η πρώτη της συνεργασία με την γκαλερί Ζουμπουλάκη, η οποία συνεχίζεται έκτοτε.
Ακολούθησαν τα θερμοκήπια, μια θεματική που ανακάλυψε στον Μαραθώνα αλλά και την Αργολίδα.
Ο θεατής μεταφέρεται ανάμεσα στα φυτά, μέσα στον περίκλειστο προστατευμένο χώρο.
Η “αναζήτησή” αυτή έφερε τρεις εκθέσεις στο Παρίσι, την Αθήνα και την Θεσσαλονίκη. Ήδη από την αρχή της καριέρας της, η διεθνής παρουσία της ήταν έντονη, με αφιερώματα στην Γαλλία, την Αγγλία, τις ΗΠΑ, την Κύπρο.
Η σχέση της με την θάλασσα, η οποία αναπτύχθηκε από τα παιδικά της χρόνια, βρήκε γρήγορα την αντανάκλασή της στον καμβά.
Από το 1999 και μετά είναι ένα σημείο αναφοράς σε όλες τις ενότητες, είτε αυτές αφορούν τις παραλίες, είτε τους κολυμβητές , είτε τους καταρράκτες της Σαμοθράκης το 2011.
Εμβληματικό έτος ήταν το 2009, κατά το οποίο έγινε μια μεγάλη αναδρομική έκθεση των 20 ετών της πορείας της στην Πινακοθήκη Κυκλάδων στην Ερμούπολη της Σύρου.
Έργα της βρίσκονται σε δημόσιες, ιδιωτικές συλλογές και μουσεία της Ελλάδας και του εξωτερικού, από την Εθνική Πινακοθήκη την Βουλή των Ελλήνων και την Τράπεζα της Ελλάδος, μέχρι το Μουσείο Γουλανδρή και τις Συλλογές Φρυσίρα, Φέλιου και Χατζηιωάννου .
Πιστεύοντας την ισχύ της πολιτιστικής διπλωματίας, η Μαρία Φιλοπούλου είναι μια ζωγράφος που αναδεικνύει την ποιότητα της σύγχρονης καλλιτεχνικής παραγωγής της Ελλάδας, στο εξωτερικό.
Στο έργο της βρίσκει το απόλυτο νόημά της η φράση, «Μια εικόνα, χίλιες λέξεις» Με λίγα λόγια χρειάζονται περισσότερες από χίλιες λέξεις για να περιγράψει κανείς τη δύναμη του φωτός που αναδύεται από τους πίνακές της, από τη ζωή που αναδύεται σαν πραγματικότητα, όχι μόνο ως απεικόνιση αλλά και ως αναπνέουσα και δρώσα.